Jerzy Langer jest profesorem fizyki w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, członkiem i byłym Sekretarzem Spraw Zagranicznych na Academia Europaea, członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Fizyków oraz członkiem-założycielem, jak również honorowym wiceprzewodniczącym organizacji EUROSCIENCE.
Był także głównym doradcą Prezesa Polskiej Akademii Nauk, a potem został wiceministrem nauki. Doradza burmistrzowi Wrocławia w zakresie akademickich i pro-innowacyjnych strategii transformacji. Przez 4 lata był Prezesem Zarządu wrocławskiego Centrum Badań EIT (www.eitplus.pl), będącego największym w Polsce nowym ośrodkiem infrastruktury badań i innowacji, współfinansowanym z Funduszy Spójności.
Wspomagał on również Komisję Europejską (DG ds. Badań Naukowych i Innowacji, DG ds. Jednolitego Rynku Cyfrowego oraz DG ds. Polityki Regionalnej) jako główne ciało doradcze ds. nauki i innowacji (Europejskie Naukowe Gremium Doradcze, komitet doradczy ISTAG oraz rada zarządzająca Wspólnego Centrum Badawczego). Aktualnie zasiada w jednostce doradczej “Nowe Technologie i Technologie Przyszłości” (FETAG) przy DG ds. Jednolitego Rynku Cyfrowego oraz jest członkiem grupy lustrzanej Platformy Strategii Inteligentnej Specjalizacji HL przy DG ds. Polityki Regionalnej. Od momentu utworzenia Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERC) przez 6 lat zasiadał w panelu ds. grantów dla badaczy zaawansowanych. Profesor Langer jest współautorem kilku kluczowych dokumentów dotyczących polityki europejskiej, odnoszących się do Europejskiej Przestrzeni Badawczej (ERA), ERC, FET oraz regionalnej polityki innowacji; współoceniał również 6. Program Ramowy. Był również członkiem panelu/przewodniczącym w zakresie wielu ocen polityki w UE dotyczącej krajowej nauki i innowacji. W 2011 roku sformułował koncepcję Europejskiej Rady ds. Innowacji, będącej jednostką bliźniaczą do ERC, lecz skupioną na przełomowych technologiach.
Jest autorem ok. 250 szeroko cytowanych prac badawczych i wykładów na wielu konferencjach z dziedziny fizyki materii skondensowanej, 3 patentów oraz ponad 200 prac i książek na temat europejskiej i polskiej polityki naukowej. Nadzorował 15 doktorantów a 6 z nich jest już profesorami. Członek/przewodniczący wielu komitetów programowych konferencji dotyczących fizyki i polityki naukowej. Jest też częstym komentatorem na platformie Research Europe.
Doradca w Instytucie Ekonomicznym NBP Wykładowca na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW
Doktor nauk technicznych, absolwent m.in. Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej
Doktor nauk technicznych, absolwent m.in. Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Specjalista w zakresie automatyzacji systemów procesów produkcyjnych oraz systemów wytwarzania i dystrybucji energii , w tym energii odnawialnej (fotowoltaika, energia wiatrowa, biogaz, kogeneracja).
Posiada trzydziestoletnie doświadczenie praktyczne w projektowaniu i budowie instalacji energetycznych oraz instalacji do przetwarzania odpadów, a także w przygotowaniu i zarządzaniu wdrażaniem projektów inwestycyjnych w tych obszarach. Uczestniczył w takich projektach, jak budowa dużych elektrowni fotowoltaicznych, farm wiatrowych, oczyszczalni ścieków, zakładów utylizacji odpadów i wiele innych. Posiada autoryzacją Stowarzyszenia Elektryków Polskich jako ekspert w zakresie elektrotermii i automatyzacji procesów.
Realizował prace badawcze jako członek międzynarodowego zespołu eksperckiego prowadzącego zaawansowane prace rozwojowe w zakresie kolektorów solarnych, ogniw fotowoltaicznych i silników Stirlinga.
Dyrektor Departamentu Rozwoju Regionalnego i Funduszy Europejskich w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Mazowieckiego w Warszawie
Adiunkt w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół problematyki funkcjonowania publicznych instrumentów finansowych. Wykładowca mikro i makroekonomii oraz finansów publicznych. Od 2007 r. pracuje w samorządzie województwa.
Aktualnie pełni obowiązki Dyrektora Departamentu Rozwoju Regionalnego i Funduszy Europejskich w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Mazowieckiego w Warszawie. Odpowiada m.in. za zarządzanie i realizację Regionalnych Programów Operacyjnych. Ekspert Komitetu Regionów Unii Europejskiej.
Doktor nauk prawnych, radca prawny, a także orientalista, adiunkt na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Doktor nauk prawnych, radca prawny, a także orientalista, adiunkt na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prowadzi kancelarię w Gdyni i Sopocie wyspecjalizowaną w m.in. zagadnieniach prawa cywilnego związanych z ochroną dziedzictwa kulturowego. Współpracuje od lat z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz instytucjami muzealnymi. Autor kilkudziesięciu prac naukowych, m.in. z zakresu kultury i sztuki islamu, historii stosunków Polski i świata muzułmańskiego. Członek Polskiego Komitetu ICOM.
Prezes Zarządu w Przedsiębiorstwie Turystyczno-Handlowym „Supertour” sp. z o.o.
WYKSZTAŁCENIE:
1978 1983 Szkoła Głowna Planowania i Statystyki, Wydział Ekonomiczno- Społeczny, Instytut Turystyki
uzyskany tytuł: magister ekonomii
1973 – 1978 Technikum Mechaniczno-Hutnicze przy Hucie Warszawa
DOŚWIADCZENIE:
VIII 1990 do dziś Przedsiębiorstwie Turystyczno-Handlowym „Supertour” sp. z o.o.
stanowisko : Prezes Zarządu
XI 1988 – II 1990 Turystyczna Spółka Akcyjna „Satur”
stanowisko: Viceprezes Zarządu
VIII 1983 – X 1987 Biuro Usług Turystycznych ZHP „Harctur”
stanowisko :
- referent d/s turystyki w latach 1983 – 1985
- Zastępca Kierownika Działu Turystyki Zagranicznej w latach 1985 - 1987
Zastępca dyrektora w Departamencie Dziedzictwa Kulturowego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Z wyróżnieniem ukończyła studia w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizując się w zakresie archeologii późnego średniowiecza i czasów nowożytnych. Zawodowo związana początkowo z organizacjami pozarządowymi - Fundacją im. Stefana Batorego, Fundacją Edukacji Ekonomicznej – a następnie instytucjami publicznymi - Narodowym Centrum Kultury, Ośrodkiem Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego. W 2007 objęła stanowisko zastępcy dyrektora Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków, a następnie od maja 2010 r. pełniła obowiązki dyrektora tej instytucji. Po przekształceniu KOBiDZ w Narodowy Instytut Dziedzictwa w 2011 została jego pierwszym dyrektorem, które to stanowisko piastowała do sierpnia 2013 roku. W latach 2013-2016 pełniła funkcję pełnomocnika dyrektora ds. relacji międzynarodowych w Narodowym Instytucie Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, a od marca 2016 r. jest zastępcą dyrektora w Departamencie Dziedzictwa Kulturowego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Członek szeregu paneli ekspertów poświęconych tematyce zarządzania dziedzictwem kulturowym oraz polityce ochrony dziedzictwa na szczeblu europejskim. Wielokrotnie współpracowała jako ekspert ds. polityki kulturalnej zarówno z Radą Europy, jak i Komisją Europejską.
Autorka wielu publikacji z zakresu polityki kulturalnej, projektowania i finansowania przedsięwzięć kulturalnych, edukacji na rzecz dziedzictwa oraz zwalczania przestępczości w sferze archeologii. Członek Międzynarodowego Komitetu ICOM ds. Bezpieczeństwa w Muzeach (ICMS)